Jeffrey Nero „Jeff” Hardy – urodzony 31 sierpnia 1977 r., amerykański zawodowy wrestler walczący w Federacji WWE w jej brandzie Smack Down

W karierze był już 6-krotnie mistrzem świata Tag Teamów oraz jeden raz mistrzem świata Tag Teamów federacji WCW, wraz ze swoim starszym bratem Mattem, z którym tworzył drużynę pod nazwą The Hardy Boyz lub The Hardys. Poza sukcesami w teamach, Hardy zdobył także liczne tytuły walcząc sam takie jak: Hardcore Champion, European Champion, Light Heavyweight Champion,Intrecontinental Champion czy WWE Champion(ostatnio)

Kariera

Hardy uważa za swoich idoli, którzy byli dla niego inspiracją by spróbować swoich sił w wrestlingu takich wrestlerów jak: Sting, The Ultimate Warrior oraz Shawn Michaels. Jeff zaczynając w wieku lat 16 zaczął walczyć w WWF jako Jobber. Jego pierwsza walka przeciwko 1-2-3 Kidowi odbyła się 25 maja 1994 roku w miejscowości Erie, stan Pensylwania i została wyemitowana 25 czerwca na Edition of Superstars. Walczył okazyjnie jako jobber jeszcze w 1997 po czym rok później zaczął swoją pierwszą serię zwycięstw. Jeff razem z bratem Mattem i przyjaciółmi założyli własną federację – TWF (Trampoline Wrestling Federation), próbując naśladować ciosy które oglądali w telewizji. Wraz z czasem i zmianami nazw, federacja została wchłonięta przez większą mieszczącą się w stanie Północnej Karoliny. Wtedy to Jeff, Matt i przyjaciele zaczęli pracę dla innych firm. Jeździli po całym wschodnim wybrzeżu USA, walcząc w federacjach takich jak ACW oraz nieco mniejszych.

Zanim dołączył do WWF, Matt sformował swoją własną federację pod nazwą OMEGA (Organization of Modern Extreme Grappling Arts) razem z Thomasem Simpsonem. Federacja cieszyła się nieco większym powodzeniem niż TWF, a wykreowała takie talenty jak Matta i Jeffa oraz Shannona Moore’a, Gregorego Helmsa, Joeya Matthewsa, Caprice Coleman oraz wielu innych. W OMEDZE każdy z braci miał po kilka odrębnych charakterów. Jeff występował jako: Will O’the Wisp, Iceman, Mean Jimmy Jack Tomkins i The Masked Mountain. W tamtym okresie Jeff posiadał kilka tytułów mistrzowskich, m.in. Heavyweight, New Frontier oraz Mistrzostwo Tag Teamów razem z Mattem. Federacja zakończyła działalność w kwietniu 1998 roku kiedy bracia podpisali kontrakt z WWF.

World Wrestling Federation

The Hardy Boyz (1998-2002)

Bracia Hardy w końcu wpadli w oko World Wrestling Federation. Po podpisaniu kontraktu w 1998 roku, byli ćwiczeni przez Dory-ego Funk Jr. razem z innymi wrestlerami takimi jak: Kurt Angle, Christian, Test oraz A-Train. Kiedy bracia wreszcie trafili na główne gale WWF pokazywane w telewizji, wcześniej służąc jako jobberzy na mniejszych galach, stworzyli akrobatyczny Tag Team nazwie The Hardy Boyz. Ich ówczesnym menadżerem był Michael Hayes. W 1999 r. bracia mieli feud z Edgem i Christianem oraz z grupą The New Brood. 17 października 1999 na gali No Mercy Matt i Jeff wygrali usługi menadżerskie Terri Runnels w finale Terri Invitational Tournament po pierwszym w historii WWF Ladder Matchu Tag Teamów (przeciwko Edgowi i Christianowi).

Drużyna braci zdobyła Mistrzostwo Tag Teamów WWE 6 razy, stając się jedną z najlepszych drużyn w historii WWE. W 2000 roku Matt i Jeff znaleźli nowego menadżera, w osobie przyjaciółki obu panów – Licie. Razem trójka stała się znana jako Team Xtreme.

Jeff zaczął być znany ze swoich ryzykownych popisów w trakcie meczów TLC w latach 2000 i 2001 (The Hardy Boyz) oraz 2002 r. (razem z Robem Van Damem), wyrabiając sobie markę jednego z najbardziej brawurowych i nieszablonowych zapaśników w ówczesnej WWF. Jeff był też w tym czasie mistrzem Interkontynentalnym (pokonując Triple H), Light Heavyweight (Jerrego Lynna) oraz Hardcore (najpierw pokonawszy Mike’a Awesome a potem Roba Van Dama).

Na początku kwietnia 2002 the Hardy Boyz zaczęli feud z Brockiem Lesnarem po tym jak Lesnar wykonał F-5 na Macie na stalowej rampie wejściowej, co spowodowało złość Jeffa i chęć rewanżu. Na gali Backlash 2002 Jeff spotkał się z Lesnarem w swojej pierwszej walce pokazywanej w telewizji. Lesnar dominował nad młodszym z Hardy’ch i wygrał mecz przez knockout. Lesnar i bracia toczyli feud przez następnych kilka tygodni, jednakże Hardy Boyz wyszli z pojedynków zwycięsko tylko raz (i to dzięki dyskwalifikacji). W lipcu 2002 roku Jeff zdobył po raz trzeci mistrzostwo Hardcore pokonując Bradshaw’a.

Walki w pojedynkę (2002-2003)

Po latach spędzonych w dywizji tag teamów, Jeff spróbował sił w Ladder Matchu o Undisputed Championship przeciwko The Undertaker-owi. Co prawda przegrał, ale zyskał szacunek swojego przeciwnika. Jeff walczył w wielu walkach o kilka tytułów, lecz niestety bez powodzenia. W końcu The Hardy Boyz rozeszli się, Jeff próbował urzeczywistnić swoje ambicje na RAW, Matt walczył z kolei na SmackDown!.

W styczniu 2003 roku, Jeff na krótko stał się heelem po tym jak zaatakował Roba Van Dama i Shawna Michaelsa. Skończyło się to miesiąc później kiedy uratował Stacy Kiebler przed atakiem Christiana. W lutym na krótko sformował team z Shawnem Michaelsem. Następnie zaprzyjaźnił się z Trish Stratus po tym jak uratował ją przed atakiem Stevena Richardsa i Victorii w marcu 2003 r. Hardy i Stratus udawali dla potrzeb angle’a parę, m.in. rozmawiając i całując się za sceną oraz towarzysząc sobie nawzajem podczas walk. W swoim ostatnim meczu przed rozwiązaniem kontraktu został pokonany przez The Rocka. Jeff został uwolniony od zobowiązań wobec WWE 22 kwietnia 2003 roku. Powodami które zostały podane były: kapryśne zachowanie zawodnika, branie narkotyków, odmowa pójścia na odwyk, psucie walk jak również totalna opieszałość i nie branie udziału w walkach. Sam Hardy podaje wypalenie i potrzebę odpoczynku od WWE.

Przerwa oraz pojedyncze pokazy

Po opuszczeniu WWF/E Hardy wziął rok wolnego od wrestlingu podczas którego skoncentrował się na motokrosie i wykończeniu własnego toru motokrosowego.

Jeff wrócił do wrestlingu i walczył dla federacji Ring of Honor. Pierwszą galę w której wystąpił w 2003 r. była Death Before Dishonor. Użył swojego gimmicka Will O’the Wisp, walcząc w masce i pelerynie. Jeff szybko stracił maskę i kurtkę, co spowodowało że został rozpoznany. Publiczność wyrażała swoją dezaprobatę w trakcie meczu krzycząc: „Chcemy Matta!” i „Zostałeś wylany z roboty!”. Pomimo tego Jeff i tak wygrał walkę z Joeyem Matthewsem i Krazy K.

Total Nonstop Action Wrestling (2004-2006)

Debiut Hardiego na TNA odbył się 23 czerwca na gali pay-per-view Second Anniversary Show w meczu przeciwko Mistrzowi Dywizji X TNA – A.J. Stylesowi o tytuł mistrzowski. Jednocześnie był to pierwszy raz gdy mógł zaprezentować swój nowy motyw wejściowy pt. „Modest”, utwór który sam wykonywał oraz swój pseudonim „The Charismatic Enigma”. Walka zakończyła się no-contest kiedy zaingerowali Kid Kash oraz Dallas. Hardy powrócił do TNA 21 lipca kiedy uzyskał prawo do walki o Mistrzostwo Świata Wagi Ciężkiej NWA. Hardy zmierzył się o tytuł 8 września lecz przegrał z broniącym tytułu Jeffem Jarretem.

Hardy sformował team z A.J. Stylesem oraz Ronem Killingsem w połowie 2004 r. W październiku 2004 r. wygrał turniej, dzięki któremu dostał kolejną okazję do walki o Mistrzostwo Świata Wagi Ciężkiej NWA. Tym razem walka miała miejsce 7 listopada na gali Victory Road 2004. Hardy ponownie przegrał z Jarretem, tym razem w Ladder Matchu, po ingerencji Kevina Nasha i Scotta Halla. Miesiąc później na gali Turning Point 2004 Hardy, Styles i Randy Savage pokonali Jarreta, Halla i Nasha (znanych jako drużyna Kings of Wrestling). Następnie Hardiemu udało się pokonać Halla, walcząc w zastępstwie Hectora Garzy na gali Final Resolution 16 stycznia 2005 r.

Na gali Against All Odds w lutym 2005 roku, Hardy przegrał z Abyssem w Full Metal Mayhem meczu o pierwszeństwo w kandydowaniu do tytułu NWA World Heavyweight Championship. Co ciekawe, Jeff wziął rewanż na Abyssie w Falls Count Everywhere meczu na gali Destination X w marcu tego samego roku. Następnie Hardy zaczął feud z Ravenem, na początku którego pokonał swojego przeciwnika w Steel Cage Match’u na Lockdown 2005 w kwietniu. Hardy został zawieszony przez federację TNA po tym jak nie wziął udziału w Clockwork Orange House of Fun w rewanżu przeciwko Ravenowi na Hard Justice 2005 15 maja, głównie ze względu problemów z transportem. Zawieszenie zostało unieważnione 5 sierpnia, kiedy Hardy powrócił na gali Sacrifice 2005, a tydzień później ingerując w walce Jeffa Jarretta. Jego pierwszy pojedynek od czterech miesięcy miał miejsce na gali Unbreakable 11 września, kiedy to przegrał z Bobbym Roodeem, po ingerencji Jarretta.

W październiku 2005 roku, Hardy wdał się w feud z Abyssem, Rhino i Sabu. Feud pomiędzy czteroma zawodnikami miał swoje rozwiązanie na Monster’s Ball meczu na gali Bound For Glory 2005 dnia 23 października, który to pojedynek wygrał Rhino. W trakcie walki, Hardy wykonał Swanton Bomb na Abyssie z wysokości ponad 5 metrów. W dalszej części gali Hardy walczył w 10-osobowym battle royal, którego nagrodą za zwycięstwo była szansa walki o NWA World Heavyweight Championship, gdzie ponownie wygrał Rhino. Na gali Genesis 2005 w listopadzie, Hardy przegrał z Montym Brownem, w kolejnym pojedynku, którego nagrodą była szansa walki o mistrzostwo.

Hardy miał zaplanowaną walkę na gali Turning Point w grudniu 2005 r., lecz ponownie nie wziął w niej udziału, tłumacząc to problemami z dojazdem. Hardy został zawieszony i już nie pojawił się na TNA. W marcu, kwietniu i maju 2006 roku Hardy wystąpił w kilku pomniejszych galach, których promotorem była TNA oraz Dave Hebner i United Wrestling Federation.

 

World Wrestling Entertainment. (2006-do teraz)

4 sierpnia 2006 roku, WWE ogłosiło że Hardy ponownie podpisał kontrakt z tą federacją. W następnych tygodniach pokazywano jego przemówienia w których oświadczał, że wystąpi na gali RAW 21 sierpnia. W dniu swojego powrotu pokonał ówczesnego mistrza WWE – Edge’a – przez dyskwalifikację po tym jak Lita wyciągnęła Edge’a z ringu. Po tym jak nie udawało mu się zdobyć przez następnych kilka tygodni, włączając w to galę Unforgiven 2006, Intercontinental Championship od Johnnego Nitro, Jeff Hardy w końcu pokonał swojego przeciwnika w walce o tytuł 2 października na odcinku RAW. 6 listopada na gali RAW, Hardy stracił pas ponownie na rzecz Nitro, po tym jak ten uderzył go pasem mistrzowskim. Lecz zaledwie tydzień później Hardy odzyskał pas, wykonując na przeciwniku Crucifix Pin. To oznaczało dla Jeffa, iż po raz 3 zdobywa tytuł Intercontinental Championship.

 

Zjednoczenie Hardych.

21 listopada na odcinku gali ECW Jeff połączył siły z bratem Mattem po raz pierwszy od 5 lat, by pokonać Full Blooded Italians. Na gali Survivor Series 2006 Matt i Jeff byli częścią drużyny DX, której udało się uzyskać gładkie zwycięstwo nad Teamem Rated-RKO. Później bracia uzyskali pierwszą możliwość, od czasu powrotu Jeffa, do walki o mistrzostwo Tag Teamów. Wzięli udział 4 zespołowym Ladder Matchu o mistrzostwo WWE Tag-Teamów na gali Armageddon 2006, lecz nie podołali zadaniu. W trakcie walki Matt i Jeff spowodowali kontuzję twarzy Joego Mercury.

Podczas gdy Jeff Hardy dalej miał feud z Johnnym Nitro i MNM także na początku 2007 roku, młodszy z braci ponownie stanął w obronie swojego pasa mistrzowskiego w walce przeciwko Nitro na New Years Revolution 2007 w Steel Cage Match. Po raz kolejny udało mu się obronić tytuł. Jeff ponownie stworzył drużynę z bratem by pokonać MNM na obu galach – Royal Rumble 2007 i No Way Out 2007. Na następnym RAW (19 lutego) Hardy został pokonany przez Umagę w walce o tytuł Interkontynentalny. W kwietniu 2007, Jeff wziął udział w Money In The Bank Ladder Match na Wrestlemanii 23. W trakcie meczu Matt Hardy rzucił Edge’a na drabinę i zachęcił swojego brata, który był blisko wygrania walki, by wykończył przeciwnika. Następnie Jeff skoczył z drabiny ponad 6 metrów na Edge’a wykonując na nim leg drop, co doprowadziło do zmistyfikowanej kontuzji obu zawodników. Obaj nie mogli już brać udziału w walce i zostali wyniesieni z hali na noszach.

Na następnym RAW (2 kwietnia), Bracia Hardy wzięli udział w 10-drużynowym Battle Royal o tytuł Mistrzów Świata Tag-teamów. Wygrali walkę po pokonaniu Lance’a Cade’a oraz Trevora Murdocha. Następnie pomiędzy obu drużynami zaczął się feud, w trakcie którego The Hardyz obronili tytuł najpierw na Backlash 2007 oraz Judgment Day 2007. Jednakże, Cade i Murdoch pokonali braci na gali RAW 4 czerwca, przez co The Hardyz stracili tytuły. Bracia otrzymali szansę rewanżu na gali Vengeance, lecz ponownie zostali pokonani.

 

Pojedyncze walki

W trakcie trwania feudu z Umagą, który pokonał Hardiego na The Great American Bash, utrzymując zdobyty tytuł Intercontinental Championship, Jeff przestał być pokazywany w programach WWE. Hardy napisał na swojej stronie internetowej, iż przerwa była mu potrzebna ze względu na leczenie kontuzji jakiej nabawił się po ciężkim upadku w trakcie walki z Mr. Kennedim 23 lipca na gali RAW. Jego powrót odbył się 27 sierpnia na gali RAW w walce przeciwko Mr. Kennediemu, którą wygrał przez dyskwalifikacją po tym jak zaingerował Umaga. Tydzień później, 3 września, na kolejnej edycji RAW, Hardiemu udało się po raz 4 zdobyć Intercontinental Championship po pokonaniu Umagi. Jeff zaczął krótko trwający feud z Sheltonem Benjaminem. Na gali Cyber Sunday, był jednym z kandydatów do walki z Randym Ortonem o mistrzostwo WWE. Jednakże przegrał głosowanie i w związku z tym zmierzył się z Mr. Kennedym, który go pokonał. Poza tym Hardy i Triple H byli ostatnimi dwoma zawodnikami którzy wytrzymali Elimination Match na Survivor Series, przez co obaj stali się zwycięzcami walki. To też przyczyniło się do początku pushu Hardiego, jednocześnie Jeff stał się na krótko partnerem w Tag-Teamie Triple H’a co jednak doprowadziło do feudu pomiędzy oboma zawodnikami. Feud trwał do Armageddon, kiedy to Hardy pokonał Triple H, w walce the Number 1 Contender for WWE Championship. W trakcie tygodni pozostałych do Royal Rumble, Hardy i Orton mieli bardzo osobisty feud. Zaczęło się od tego, iż Orton kopnął brata Jeffa – Matta w głowę. Z kolei młodszy z braci w rewanżu wykonał Swanton Bomb na Ortonie, skacząc ze stalowego rusztowania ustawionego przy wejściu na halę. Ten akt, wydawać by się mogło, dawał Jeffowi przewagę psychologiczną. Jednakże Hardy przegrał walkę z Ortonem o mistrzostwo na gali Royal Rumble 2008.

 

Stajnie

The New Brood (WWF, 1999): Gangrel, Matt Hardy

Los Conquistadores (WWF, 1999): Matt Hardy, "Uno" (Christopher Daniels), "Dos" (Aaron Aguilera)

2Xtreme (WWF, 2000-2001): Matt Hardy, Lita

Tag Teamy

The Hardy Boyz/Los Conquistadores (WWF): Matt Hardy

Jinx Brothers (WWF): Jinx #2

2Xtreme (WWF): Matt Hardy, Lita

The Brood (WWF): Gangrel, Matt Hardy

Team DX (WWE): Matt Hardy, Triple H, "HBK" Shawn Michaels, CM Punk

Team Triple H (WWE): Triple H, Kane, Rey Mysterio

- (WWE): Triple H

- (NWA): AJ Styles

 

Tytuly

WWE: WWE Champion, Intercontinental Champion [4], European Champion, Tag Team Champion [6], Light Heavyweight Champion, Hardcore Champion [3], Terri Invitational Tournament Winner, Tag Team Battle Royal Winner [2007], Grand Slam Champion, Triple Crown Champion

OMEGA: Heavyweight Title, Tag Team Title, First-ever New Frontier Champion

WCW: Tag Team Champion

NCW: Heavyweight Title, Light Heavyweight Title [2]

NWA 2000: Tag Team Title

NDW: Light Heavyweight Title

UWA: World Middleweight Title

NFWA: Heavyweight Title

NEW: Junior Heavyweight Title

 

Turnieje

WWF Terri Invitational Tournament Winner [1999]

NWA 4-Man World Heavyweight Title №1 Contender Tournament Winner [2004]

 

Nagrody

Attitude Award - Wrestler Roku [2008]

Attitude Award - Najlepszy Babyface [2008]

PWI - Tag Team of the Year [2000] with Matt Hardy

PW Torch - MV Team [1999] with Matt Hardy

PW Torch - Rising Star [1999] with Matt Hardy

RSPW - Best Tag Team [1999] with Matt Hardy

PWI - Match of the Year [2] 2000 with Matt Hardy vs Edge & Christian vs The Dudley Boyz; 2001 with Matt Hardy vs Edge & Christian vs The Dudley Boyz

Wrestling Observer - Best Flying Wrestler [2000]

RSPW - Best Flyer [2] 1999; 2000

RSPW - Best Wrestling Move [2] 1999; 2000

Slammy Award for Extreme Moment of the Year (2008)